Restaurantbespreking - Brussel: Chez Léon 2022
Als culinair recensent gebeurt het helaas maar al te vaak dat je een geweldig restaurant mag bespreken en er daarna niet meer naar terugkeert. Soms ligt het gewoon té ver om als gewone klant te bezoeken, soms heb je er simpelweg de vrije tijd niet voor. Als je dan meerdere keren uitgenodigd wordt, zoals het geval is bij het iconische Chez Léon, dan zeg je natuurlijk niet nee. De eettempel in de al even legendarische Beenhouwersstraat bestaat immers al sinds 1893 en dan is het wel eens leuk om proberen uit te zoeken of Kevin Vanlancker en zijn team er nog steeds in slagen om de meer dan 1.000 klanten die zo vaak dagelijks worden bediend even goed te verwennen.
Download het hele artikel in verrijkt pdf-formaat door op de link hierboven te klikken
Ontvangst & interieur
Chez Léon is een amalgaam van 9 panden, maar eigenlijk is dat enkel echt te merken aan de lay-out. Die beslaat heel wat ruimtes en trapjes, maar toch voelt het nergens té eclectisch aan – daar zorgt de decoratie voor. Die ademt de sfeer van weleer uit, maar dan wel zonder de aftandse muren, deuren en vloeren die zo vaak met die beschrijving lijken samen te gaan.
Hoewel het restaurant niet zelden behoorlijk vol zit, betekent het grote aantal zitjes binnen en buiten ook dat je meestal toch meteen een plaatsje kunt krijgen. Ons etentje komt er trouwens niet zomaar: het is de pr-verantwoordelijke die ons vraagt om nog eens te komen lunchen. Zij heeft een tafel in een gezellig hoekje van het restaurant voor ons gereserveerd en ondanks het vele personeel dat er rondloopt, is iedereen goed op de hoogte en worden we snel naar onze plaats begeleid.
Het menu
Chez Léon is al decennialang bekend om zijn mosselen, maar die hebben we al uitgebreid geproefd en laten we deze keer even links liggen – er prijken immers meer dan voldoende lekkere gerechtjes op het menu. Ondanks het feit dat we niet bepaald aan ons proefstuk toe zijn, laten we ons gretig adviseren en volgen we de suggesties van de pr-consultant (leuk weetje: er is een erg handig digitaal menu waar je online door kunt bladeren te vinden op de website van Chez Léon).
Na een (iets te zoete) cocktail beginnen we met een erg klassieke ‘extra zachte’ gerookte zalm die zijn naam niet gestolen heeft: de kwaliteit is niet zo hoog als wat je van de beste sushi kunt verwachten, maar de vrij dun gesneden plakjes zijn wel degelijk behoorlijk zacht. Het gerecht wordt geserveerd met stukjes ajuin, gefrituurde peterselie en een citroen – zo stereotiep dat een chef als Luc Bellings er in Het Laatste Nieuws wellicht enthousiast over zou vertellen. Jammer is wel dat we de twee stukjes toast niet in een volkorenversie konden krijgen.
Als warm voorgerecht kiezen we voor een royale portie perfect gegaarde gamba’s van uitstekende kwaliteit met waterkers, citroen, peterselie en… veel look. Alweer klassiek, dus, maar hier heeft de chef veel meer zijn (smaak)stempel op gedrukt en dus maakt de schotel ook meer indruk. De darmkanaaltjes zijn vakkundig verwijderd, de gamba’s zijn perfect gegaard en hebben een goede beet zonder taai te zijn, en de goed uitgekozen kruiden zorgen mee voor een echt smaakbommetje. Een absolute aanrader!
Ook met een gerecht als de ‘sole meunière’ kan je moeilijk fout gaan bij Chez Léon. Leuk, ook, dat de vis er bijna exact uitziet als op de menufoto’s, al had hij iets minder lang gebraden mogen worden – nu is hij immers hier en daar ietsje te zwartgeblakerd, al is dat natuurlijk exact wat onder andere de meeste Amerikaanse klanten zullen willen zien. Smaakvol is het allemaal wel, al zijn we een beetje teleurgesteld dat we hier weer dezelfde garnituur terugvinden: peterselie, citroen, en waterkers. Onze pr-consultant lost dat echter op door op voorhand ook de geweldige gestoofde en gekarameliseerde witlof te bestellen: lekker, met een heel goed evenwicht tussen hartig en zoete toetsen.
Deze recensent eindigt nog met een volledige, mooi gekleurde kreeft. Die is van goede kwaliteit, maar bijna te ver gekookt. Ook deze keer geldt echter weer dat alles ietwat onorigineel, maar wel lekker en perfect gekruid is – zeker geen slechte keuze, dus!
Zelf eten we niet zo vaak gefrituurde zaken, maar we proeven wel van de frietjes en kroketten. Daarover kunnen we kort zijn: we hebben al betere ambachtelijke kroketten gegeten, maar je hoeft er bij Chez Léon zeker niet de neus voor op te halen. De friet is dan weer goudgeel en volgens de regels van de kunst gebakken – tof!
Als (suikerrijk) dessert kunnen we de iconische crêpes ‘Léon’ flambées aanraden: enorm lekkere geflambeerde pannenkoeken met stukjes mandarijn en vanille schepijs. Het ijs is nog voor verbetering vatbaar, maar van goeie kwaliteit; de combinatie is echter overheerlijk en zo verslavend dat we blij zijn dat we maar een nagerechtje hebben gekozen om met z’n tweeën te delen.
Beoordeling
Ook nu moeten we weer vaststellen dat Chez Léon vasthoudt aan traditie. Het koken is erg traditioneel, maar de kwaliteit van de ingrediënten en de kruiding is uitstekend. Dit is het soort restaurant waar je bijvoorbeeld een toerist mee naartoe neemt om de Belgisch-Franse keuken te introduceren of beter te leren kennen. Onze tip: neem er een zijgerechtje met groentjes bij, zodat je volwaardig hebt gegeten, en kom hier genieten van een van de laatste écht authentieke restaurants die onze hoofdstad te bieden heeft!
Meer info: www.chezleon.be
Dirk Vandereyken
