Restaurantbespreking: Waterloo - Momo La Crevette
Ik heb goeie (jeugd)herinneringen aan Waterloo. Mijn vader is immers altijd geïnteresseerd geweest in oorlogen waar België bij betrokken was en dus waren er in het verleden heel wat dagtrips naar Dinant, Namen, en Waterloo. Op gastronomisch gebied had ik er al restaurantrecensent echter nog maar weinig ontdekt… tot ik werd uitgenodigd bij Momo La Crevette, dat met een 12 op 20 in de Gault&Millau prijkt en ook in de Michelingids vermeld wordt. We gingen op bezoek en waren enorm onder de indruk van wat we voorgeschoteld kregen.
Klik op de bovenstaande link om het volledige artikel te downloaden in pdf-formaat
Interieur & ontvangst
Wie Momo La Crevette binnenkomt, ontdekt een onvervalst visrestaurant, compleet met in witte vestjes met blauwe strepen geklede obers. Dat blauw wordt doorgetrokken naar het interieur, dat er erg fris en toegankelijk uitziet, met eerst enkele tafels, gevolgd door een toog en een grotere ruimte achteraan, waar ook wij plaatsnemen. Er is voldoende ruimte tussen de tafels en ook het geroezemoes blijft ietwat beperkt, waardoor we kunnen praten elkaar zonder gestoord te worden.
De ontvangst verloopt erg vlot en het is al meteen te zien dat we hier met ervaren zaalpersoneel te maken heeft dat goed in teamverband werkt. Ondanks het feit dat we in een Franstalige stad zijn, probeert men ook een mondje Nederlands te praten. Niet nodig, wat ons betreft, maar toch wel een leuke attentie.
Het menu
Ik laat me enkele gerechten aanraden en beslis om te beginnen met les noix de sant-jacques snackées et gratinées au champagne… en word volledig verrast.
Zo nu en dan proef je van een gerecht dat je nooit meer gaat vergeten en dat daardoor het ijkpunt wordt waarmee je gelijkaardige bereidingen gaat vergelijken. Zo zal ik de sint-jakobsnoot die ik ooit Maison Félix te Brussel heb gehad, nooit vergeten. De gegratineerde versie die ik hier in Momo La Crevette krijg voorgeschoteld, moet er echter niet voor onderdoen. Wat een kleurrijk bordje, wat een volle, rijke smaken, en wat een perfect gegaarde sint-jakobsnootjes! Dit is gewoon heerlijk. Natuurlijk kan je een dergelijk gerechtje meestal wel serveren met bieslook of waterkers, maar hier zorgen groene kruiden ook voor wat welgekomen versiering. Alles is ook erg oordeelkundig verspreid, alsof men elk stukje met de hand heeft gelegd in plaats van het over het gerecht te strooien. Knap.
Mijn fotografe is ondertussen aan het genieten van een andere topper: een assortiment van verschillende Gillardeau-oester. Die komen uit Marennes-Oléron, bekend als een van de beste oesterstreken ter wereld, en dat is eraan te proeven. Er zit veel erg smakelijk vlees in, maar hoewel je deze oesters gemakkelijk naturel kunt eten, krijgen we er ook nog waaronder een behoorlijk licht, erg gedenkwaardig licht wijnsausje bij.
Zoals altijd, delen we de gerechten, maar in tegenstelling tot wat we meestal meemaken, kunnen we geen favoriet gerechtje aanduiden: dit zijn allebei fantastische voorgerechten die niet zouden misstaan in een hoger gequoteerd restaurant.
Dé absolute topper is echter ons gedeeld hoofdgerecht: de ‘Royal’, een bord met 11 verschillende reuzengarnalen uit 11 verschillende landen. Geniaal, want heel wat van die garnalen proeven helemaal anders dan wat je hier van de gamba’s en scampi’s die je in België doorgaans krijgt zou verwachten.
Omdat elke garnaal ook een vlaggetje heft gekregen, kunnen we erg goed volgen. Zo is er de geroosterde ‘Argentijnse’ rode uit de zuidwestelijke Atlantisch Oceaan; de erg fijn proevende semi-transparante geroosterde en gegrilde uit Bangladesh; de op ‘belle-vue’ gekookte wit-rode Belgische; de gigantische helderkleurige uit het Caribisch gebied; de krokante ‘black tiger-‘garnaal uit China; de groen-witte uit de Indische Oceaan; de fijne, halfgekookte wit-roze uit Japan; de op belle vue-wijze geserveerde roze uit Macedonië; de door de UNESCO erkende blauwe zout-zoete uit Nieuw Caledonië; de érg grote gegrilde en gebakken roze uit Taiwan; en de grote gegrilde en geroosterde roze uit Vietnam.
Het laat zich niet raden: niet alleen proeft elke gamba anders, ook de manier waarop hij is klaargemaakt zorgt voor een groot verschil tussen elk exemplaar. De gebakken aardappeltjes die in het midden van de schotel worden gepresenteerd, zijn ook al van de beste kwaliteit, terwijl elk van de drie sausjes bijzonder veel toevoegt aan het geheel. In de mooi gebalanceerde ‘sauce armoricaine’ schijnen we buiten sjalotjes, knoflook en tomatensaus ook wat witte wijn, room, en saffraan te ontwaren, terwijl we zelfs in authentiek Indisch restaurants nog geen beter (licht pikant) madrascurrysausje hebben gegeten. Tenslotte is er ook nog lookboter om alles naar een nog hoger niveau te tillen.
Voor de dessertliefhebbers: Momo La Crevette biedt een mooie mix tussen klassiekers als crème brûlée of café glacé en ‘Che Guevare’ of baba met rum. Die laatste wordt geserveerd met een bolletje ijs van rum en rozijnen. Zoet, maar lekker en toch wat origineler dan de standaard keuzes!
Omdat er toch voornamelijk schaaldieren en vis wordt geserveerd, is het natuurlijk ook niet moeilijk om bijpassende wijntjes te vinden. De wijnkaart is echter slim samengesteld en laat ruimte voor nuances, wat handig is wanneer je een gerecht in zijn totaal bekijkt, inclusief saus. Wij zien het in ieder geval erg graag.
Samengevat
Momo La Crevette is en absolute aanrader. Wie graag vis of schaaldieren eet, moet zeker wat tijd vrijmaken voor een bezoekje. Wie dénkt dat hij of zij niet graag vis- of schaaldieren eet, trouwens ook. We hebben zo’n vermoeden dat het team van Momo La Crevette wel eens in staat zou zijn om je jouw mening te doen veranderen.
Momo La Crevette
Chau. de Bruxelles 202
1410 Waterloo
+32 (0)2 351 21 00
Dirk Vandereyken
